Voor mij een emotioneel moment maar niet goed weten hoe ik mij moest voelen.
Verdrietig maar ook blij en opgelucht.
Naar mijn gevoel kan ik nu pas echt verder, dit was het laatste afscheid dat ik kon nemen.
Gisteravond was ik erg moe, ondanks alles toch goed en vast geslapen.
Vanmorgen tijdens het hardlopen kwamen de herinneringen allemaal terug.
Leuke, minder leuke en moeilijke momenten de wij meegemaakt hebben.
Tijdens het hardlopen waren er verdrietige momenten die voorbij kwamen, maar ook leuke momenten dat ik lachend aan het lopen was.
Hans ligt op een mooi plek waar makkelijk te komen is.
Een plek om om daar naar toe te fietsen, een moment om uit te rusten en om herinneringen terug te halen.
Hans heeft mij altijd gestimuleerd om te gaan fietsen.
Dat hij me naar de fiets stuurde om een rondje te gaan fietsen.
Als ik weer thuis kwam was het en?
Na mijn verhaal verteld te hebben was het oke, de volgende keer weer en verder.
Door het fietsen ging het wandelen ook steeds beter waardoor ik weer kon hardlopen.
Zoals Hans mij steunde heb ik hem ook gesteund, vooruit te blijven kijken, er is nog zo veel te beleven en te doen.
Het is nog lang geen tijd om niets meer te doen.
Jammer genoeg mocht het niet meer zo zijn en kwam er zeer onverwacht een eind aan.
Moortje en ik missen je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten